بتادین برای شقاق و بواسیر | خطرات استفاده + تجربیات بیماران

نحوه استفاده از بتادین برای شقاق مقعدی

تأکید مجدد بر این نکته ضروری است که استفاده خودسرانه جهت درمان شقاق مقعدی با بتادین به دلیل پتانسیل بالای تحریک و ایجاد درد، توسط جامعه پزشکی توصیه نمی‌شود. هرگونه استفاده از این ماده باید منحصرا با دستور و نظارت مستقیم پزشک متخصص صورت گیرد. در موارد بسیار نادر و خاص، ممکن است پزشک پس از یک مداخله جراحی یا در شرایطی که ریسک عفونت ثانویه بسیار بالا باشد، استفاده از محلول رقیق شده بتادین را برای مدت کوتاه تجویز کند. در چنین سناریویی، هدف درمان خودِ شقاق نیست، بلکه پیشگیری از یک عارضه جانبی (عفونت) است.

پروتکلی که ممکن است توسط پزشک تجویز شود، هرگز شامل استفاده از بتادین غلیظ یا مالش آن روی زخم نخواهد بود. نحوه استفاده از بتادین برای شقاق مقعدی در این شرایط فرضی، بر پایه به حداقل رساندن تحریک و تماس استوار است. معمولا این کار از طریق حمام سیتز یا شستشوی بسیار ملایم با محلول کاملا رقیق شده انجام می‌شود تا صرفا یک اثر ضدعفونی‌کننده سطحی داشته باشد، بدون آنکه به بافت در حال ترمیم آسیب برساند یا باعث اسپاسم بیشتر عضله شود.

اگر پزشک شما بنا به صلاح‌دید خاص خود چنین روشی را تجویز کرد، مراحل احتمالی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• مشاوره و تجویز پزشک: این مرحله اولین و مهم‌ترین قدم است. هرگز بدون دستور پزشک اقدام نکنید.
• رقیق‌سازی محلول: استفاده از محلول بتادین طبق دستور دقیق پزشک (مثلا چند قطره در یک لگن آب ولرم). استفاده از بتادین خالص مطلقا ممنوع است.
• شستشوی ملایم یا حمام سیتز: قرار گرفتن در لگن آب حاوی محلول رقیق شده برای مدت زمان بسیار کوتاه (معمولا ۱ تا ۲ دقیقه) که توسط پزشک تعیین شده است.
• خشک کردن ملایم: پس از اتمام، ناحیه باید به آرامی و با استفاده از یک حوله نرم و با حرکات ضربه‌ای خشک شود. از کشیدن دستمال یا حوله روی زخم باید اکیدا خودداری کرد.

مزایای استفاده از بتادین در درمان شقاق

بحث در مورد مزایای بتادین برای شقاق مقعدی، بیشتر جنبه تئوریک دارد تا کاربردی، زیرا معایب و خطرات آن در این مورد خاص، بر فواید احتمالی‌اش برتری دارد. با این حال، اگر بخواهیم صرفا بر اساس خواص ذاتی ماده پوویدون-آیوداین قضاوت کنیم، می‌توان به چند ویژگی اشاره کرد. اصلی‌ترین خاصیت بتادین، قدرت میکروب‌کشی گسترده آن است که می‌تواند به کاهش بار باکتریایی در سطح زخم کمک کرده و از نظر تئوری، ریسک بروز عفونت‌های ثانویه در یک زخم باز را کاهش دهد.

این ویژگی‌ها در شرایطی که زخم شقاق با یک عفونت باکتریایی پیچیده شده باشد، ممکن است مورد توجه پزشک قرار گیرد. اما باید در نظر داشت که مزایای استفاده از بتادین در درمان شقاق هرگز به معنای کمک به ترمیم هسته اصلی بیماری، یعنی پارگی ناشی از اسپاسم عضله، نیست. این ماده هیچ خاصیت ترمیم‌کننده، التیام‌بخش یا شل‌کننده عضلانی ندارد و صرفا یک عامل ضدعفونی‌کننده است که در زمینه درمان شقاق، یک شمشیر دولبه محسوب می‌شود.

به‌طور خلاصه، مزایای فرضی و تئوریک بتادین برای شقاق عبارتند از:

• خاصیت ضدعفونی‌کنندگی قوی: توانایی از بین بردن طیف وسیعی از باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ‌ها.
• کاهش ریسک عفونت ثانویه: جلوگیری از آلوده شدن زخم باز شقاق مقعدی به میکروب‌های موجود در مدفوع.
• در دسترس بودن: بتادین یک محصول رایج و در دسترس در داروخانه‌ها است (که البته این موضوع ریسک خوددرمانی را افزایش می‌دهد).

موارد منع مصرف بتادین برای شقاق مقعدی

استفاده از بتادین، چه به صورت عمومی و چه به طور خاص برای شقاق مقعدی، در برخی شرایط و برای برخی افراد ممنوع است و می‌تواند خطرات جدی به همراه داشته باشد. مهم‌ترین دلیل برای احتیاط در مصرف پوویدون-آیوداین، وجود عنصر ید در آن است که می‌تواند از طریق پوست و مخاط جذب بدن شده و بر عملکرد برخی ارگان‌ها، به‌ویژه غده تیروئید، تاثیر بگذارد. این مسئله برای افرادی که از بیماری‌های تیروئیدی رنج می‌برند، زنان باردار و نوزادان اهمیت ویژه‌ای دارد.

علاوه بر موارد منع مصرف عمومی، دلایل مشخصی برای عدم استفاده از آن در ناحیه مقعد وجود دارد. همانطور که پیش‌تر اشاره شد، مخاط مقعد بسیار حساس و نازک است و بتادین با خاصیت تحریک‌کنندگی خود می‌تواند به سادگی باعث التهاب، سوزش و تشدید درد شود. این درد، عضله اسفنکتر را منقبض‌تر کرده و مانع از خون‌رسانی کافی به زخم و در نتیجه، مانع از بهبودی می‌شود. بنابراین، موارد منع مصرف بتادین برای شقاق مقعدی هم شامل محدودیت‌های عمومی این ماده و هم دلایل اختصاصی مرتبط با ماهیت بیماری فیشر است.

به طور کلی، استفاده از بتادین در شرایط زیر ممنوع یا نیازمند احتیاط شدید است:

• حساسیت به ید: افرادی که به ید یا پوویدون-آیوداین آلرژی دارند.
• بیماری‌های تیروئید: افراد مبتلا به پرکاری یا کم‌کاری تیروئید و گواتر.
• بارداری و شیردهی: به دلیل احتمال جذب ید و تاثیر آن بر جنین یا نوزاد.
• قبل و بعد از ید درمانی: در بیمارانی که تحت درمان با ید رادیواکتیو هستند.
• وجود زخم‌های عمیق و وسیع: مگر با دستور مستقیم پزشک.
• استفاده همزمان با برخی مواد: مانند محصولات حاوی جیوه که واکنش خطرناکی ایجاد می‌کنند.
• مداوای شقاق: به دلیل تحریک مخاط، تشدید درد و اسپاسم و به تاخیر انداختن روند بهبودی.

بتادین برای بواسیر

درد، خارش و ناراحتی ناشی از بواسیر یا هموروئید، بسیاری از مبتلایان را به سمت جستجوی راه‌حل‌های فوری و در دسترس سوق می‌دهد. در این میان، نام بتادین به عنوان یک ضدعفونی‌کننده قوی ممکن است به ذهن برخی خطور کند، با این تصور که می‌تواند ناحیه ملتهب را “تمیز” کرده و به بهبودی کمک کند. اما این دیدگاه با ماهیت اصلی بیماری بواسیر در تضاد کامل قرار دارد؛ بواسیر یک عفونت باکتریایی نیست، بلکه تورم و التهاب عروق خونی در ناحیه مقعد است. هدف اصلی درمان، کاهش التهاب، تسکین درد و کوچک کردن این عروق متورم است.

به همین دلیل، استفاده از بتادین برای بواسیر نه تنها یک اقدام درمانی محسوب نمی‌شود، بلکه می‌تواند به شدت مضر باشد. بتادین یک ماده شیمیایی محرک است که تماس آن با بافت‌های حساس و ملتهب هموروئید، باعث سوزش شدید، خشکی و افزایش التهاب می‌شود. در حقیقت، بتادین برای هموروئید هیچ‌یک از اهداف درمانی لازم مانند کاهش تورم یا تسکین خارش را برآورده نمی‌کند و صرفا با تحریک بیشتر، علائم بیمار را تشدید کرده و یک تجربه دردناک را به او تحمیل می‌کند.

ایا بتادین برای بواسیر مفید است؟

پاسخ کوتاه و قاطع به این سوال، خیر است. بتادین یک محلول ضدعفونی‌کننده (آنتی‌سپتیک) است و کارکرد اصلی آن از بین بردن میکروارگانیسم‌ها مانند باکتری‌ها و ویروس‌ها بر روی سطح پوست یا زخم‌های باز است. بیماری بواسیر اصولا یک مشکل عروقی و التهابی است، نه یک بیماری عفونی. بنابراین، استفاده از یک ماده میکروب‌کش برای درمان رگ‌های متورم، مانند تلاش برای خاموش کردن آتش با بنزین است؛ ابزار اشتباهی است که شرایط را بدتر می‌کند. درمان بواسیر با بتادین هیچ پایه و اساس علمی ندارد.

بنابراین، وقتی می‌پرسیم ایا بتادین برای بواسیر مفید است، باید فراتر از عدم سودمندی، به مضرات قطعی آن نیز توجه کنیم. این ماده هیچ خاصیت ضدالتهابی، منقبض‌کننده عروق یا تسکین‌دهنده‌ای ندارد. در مقابل، با تحریک پایانه‌های عصبی در بافت ملتهب، باعث سوزش و درد آنی می‌شود، رطوبت طبیعی ناحیه را از بین می‌برد و پوست حساس اطراف را خشک و مستعد خارش و ترک‌خوردگی بیشتر می‌کند. روش‌های درمانی صحیح بر استفاده از پمادهای ضدالتهاب، داروهای منقبض‌کننده عروق و درمان‌های خانگی تسکین‌دهنده مانند حمام آب گرم متمرکز هستند.

نشستن در بتادین برای بواسیر

حمام آب گرم یا “سیتز بث” یکی از بهترین، موثرترین و پراستفاده‌ترین روش‌های خانگی برای تسکین علائم دردناک بواسیر است. نشستن در آب گرم به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه، چندین بار در روز، به شل شدن عضلات ناحیه مقعد، کاهش التهاب، تسکین خارش و پاکسازی ملایم ناحیه کمک شایانی می‌کند. این روش توسط تمام پزشکان به عنوان یک درمان حمایتی کلیدی توصیه می‌شود. اما اضافه کردن بتادین به این آب، تمام فلسفه درمانی آن را زیر سوال برده و آن را به یک اقدام مضر تبدیل می‌کند.

در حقیقت، نشستن در بتادین برای بواسیر یک کار کاملا اشتباه و متناقض است. هدف از نشستن در آب گرم، “تسکین دادن” بافت ملتهب است، در حالی که هدف بتادین “تحریک کردن” و ضدعفونی کردن است. ترکیب این دو، اثر آرام‌بخش آب گرم را از بین برده و یک عامل شیمیایی سوزش‌آور را به ناحیه‌ای که به شدت به آرامش نیاز دارد، وارد می‌کند.

بنابراین، نشستن در اب گرم و بتادین برای بواسیر نه تنها توصیه نمی‌شود، بلکه توسط جامعه پزشکی منع شده است، مگر در موارد بسیار نادر و خاص پس از جراحی که ممکن است پزشک برای پیشگیری از عفونت، محلول بسیار رقیقی را برای مدتی کوتاه تجویز کند. برای استفاده خانگی، آب گرم ساده و تمیز، بهترین و امن‌ترین گزینه است.

خواص بتادین برای واژن

بتادین در حوزه سلامت زنان نیز کاربردهای مشخصی دارد، اما مصرف آن باید با دقت و تحت نظر متخصص زنان صورت گیرد. محصولات بتادین مخصوص واژن (مانند ژل یا دوش واژینال) برای ضدعفونی کردن این ناحیه در شرایط خاص پزشکی طراحی شده‌اند. یکی از اصلی‌ترین کاربردهای آن، آماده‌سازی واژن قبل از جراحی‌های زنان و زایمان، هیستروسکوپی یا قرار دادن دستگاه IUD است تا ریسک عفونت پس از عمل به حداقل برسد.

همچنین، پزشک ممکن است برای درمان برخی عفونت‌های واژینال خاص (واژینیت) که به درمان‌های معمول پاسخ نداده‌اند، بتادین واژینال را تجویز کند. با این حال، باید دانست که خواص بتادین برای واژن تنها در بعد ضدعفونی خلاصه می‌شود و استفاده نادرست از آن می‌تواند بسیار مضر باشد. بتادین باکتری‌های مفید واژن (لاکتوباسیل‌ها) را نیز از بین می‌برد و تعادل فلور طبیعی آن را به هم می‌زند که این خود می‌تواند زمینه را برای رشد قارچ‌ها (مانند کاندیدا) و باکتری‌های مضر فراهم کند. در مورد شقاق واژن یا پارگی‌های ناشی از زایمان، استفاده از بتادین بدون تجویز پزشک به دلیل تحریک بافت حساس و احتمال اختلال در روند ترمیم، توصیه نمی‌شود.

خواص و کاربردهای پزشکی بتادین برای واژن عبارتند از:

• ضدعفونی کننده قبل از جراحی: برای پاکسازی واژن و دهانه رحم پیش از اقدامات تهاجمی پزشکی.
• درمان کمکی برخی عفونت‌ها: در موارد واژینیت‌های مقاوم به درمان و تحت نظر پزشک.
• کاهش بوی نامطبوع ناشی از عفونت: به دلیل از بین بردن میکروب‌های مولد بو (به صورت موقت).
• آماده‌سازی برای برخی پروسیجرها: مانند پاپ اسمیر یا نمونه‌برداری در شرایط خاص.

نحوه استفاده از بتادین برای عفونت واژن

استفاده از بتادین برای درمان عفونت واژن یک اقدام درمانی تخصصی است و هرگز نباید به صورت خودسرانه انجام شود. اولین و حیاتی‌ترین قدم، تشخیص صحیح نوع عفونت توسط پزشک است. عفونت‌های واژینال می‌توانند ناشی از قارچ، باکتری یا انگل باشند و هرکدام درمان متفاوتی دارند. بتادین ممکن است روی برخی از این عوامل موثر و روی برخی دیگر بی‌اثر یا حتی مضر باشد. بنابراین، تنها پس از معاینه و تشخیص قطعی پزشک، ممکن است این دارو به عنوان بخشی از برنامه درمانی تجویز شود.

اگر پزشک نحوه استفاده از بتادین برای عفونت واژن را برای شما تجویز کرد، حتما باید از محصول مخصوص واژینال (و نه بتادین معمولی پوست) و دقیقا طبق دستورالعمل استفاده کنید. این دستورالعمل شامل دوز مصرف، تعداد دفعات و طول دوره درمان است. استفاده بیش از حد یا طولانی‌تر از زمان مقرر می‌تواند به فلور طبیعی واژن آسیب جدی وارد کرده و شرایط را پیچیده‌تر کند. هدف از این درمان، ریشه‌کن کردن عامل عفونت با کمترین آسیب به محیط طبیعی واژن است.

مراحل صحیح و ایمن استفاده از بتادین واژینال همیشه شامل موارد زیر است:

• مراجعه به پزشک و تشخیص قطعی: انجام معاینه و آزمایش برای تعیین نوع عامل عفونت.
• دریافت نسخه: تهیه محصول بتادین مخصوص واژن (ژل یا دوش) که توسط پزشک تجویز شده است.
• پیروی دقیق از دستورالعمل: استفاده از دارو دقیقا بر اساس دستور پزشک از نظر مقدار، زمان و روش استفاده (مثلا نحوه استفاده از اپلیکاتور).
• تکمیل دوره درمان: قطع نکردن دارو حتی در صورت مشاهده بهبودی نسبی، مگر با صلاحدید پزشک.
• مراجعه مجدد برای پیگیری: ویزیت مجدد پزشک پس از اتمام دوره درمان برای اطمینان از رفع کامل عفونت.

نحوه استفاده از بتادین برای زخم‌

بتادین یک انتخاب عالی برای ضدعفونی کردن زخم‌های سطحی و جزئی مانند بریدگی‌ها، خراشیدگی‌ها و ساییدگی‌ها است تا از ورود میکروب‌ها و بروز عفونت جلوگیری شود. استفاده صحیح از آن می‌تواند به فرآیند بهبودی اولیه کمک شایانی کند. هدف اصلی در این مرحله، تمیز کردن زخم و پوست اطراف آن است. بسیار مهم است که بدانید این پروتکل برای زخم‌های باز و ساده پوستی است و نباید برای زخم‌های عمیق، دارای خونریزی شدید، زخم‌های ناشی از گازگرفتگی حیوانات یا زخم‌های بسیار آلوده به کار رود، چرا که این موارد نیازمند مداخله فوری پزشکی هستند.

قبل از هر اقدامی، شستن دست‌ها با آب و صابون ضروری است. نحوه استفاده از بتادین برای زخم با تمیز کردن اولیه زخم آغاز می‌شود. بهتر است ابتدا محل زخم را با آب تمیز و ولرم یا سرم شستشو (نرمال سالین) به آرامی بشویید تا آلودگی‌های بزرگ و ذرات خارجی از آن خارج شوند. سپس، مقدار کمی از محلول بتادین را روی یک پد گاز استریل یا پنبه ریخته و به آرامی از مرکز زخم به سمت خارج، روی پوست اطراف آن بمالید. سعی کنید از ریختن مستقیم حجم زیادی از بتادین به داخل خود زخم خودداری کنید، زیرا تمرکز اصلی بر ضدعفونی کردن حاشیه زخم برای جلوگیری از ورود میکروب‌های جدید است.

برای استفاده صحیح و ایمن از بتادین روی زخم‌های پوستی، مراحل زیر را دنبال کنید:

• شستشوی دست‌ها: اولین قدم، شستن کامل دست‌ها برای جلوگیری از انتقال آلودگی بیشتر است.
• تمیز کردن زخم: محل زخم را با آب تمیز یا سرم نمکی به آرامی شستشو دهید تا آلودگی‌های سطحی پاک شود.
• آماده‌سازی بتادین: مقدار کمی از محلول بتادین را روی یک گاز استریل تمیز بریزید.
• ضدعفونی کردن: گاز آغشته به بتادین را از مرکز زخم شروع کرده و با حرکات دایره‌ای به سمت بیرون بکشید و پوست اطراف زخم را ضدعفونی کنید. این کار را یک بار انجام دهید و از کشیدن پد آلوده به سمت زخم خودداری کنید.
• زمان برای خشک شدن: اجازه دهید بتادین برای حدود یک دقیقه در معرض هوا خشک شود تا خاصیت میکروب‌کشی آن فعال گردد.
• پانسمان زخم: پس از خشک شدن، روی زخم را با یک چسب زخم یا پانسمان استریل بپوشانید تا از آلودگی‌های محیطی محافظت شود.

عوارض احتمالی استفاده از بتادین در ناحیه مقعدی

استفاده از بتادین در ناحیه مقعد برای درمان شقاق، علی‌رغم نیت خیر فرد برای ضدعفونی کردن زخم، می‌تواند مجموعه‌ای از عوارض نامطلوب را به همراه داشته باشد که نه تنها به درمان کمکی نمی‌کند، بلکه شرایط را به مراتب بدتر و دردناک‌تر می‌سازد. همانطور که مکررا اشاره شد، مخاط کانال مقعد با پوست سایر نقاط بدن تفاوت اساسی دارد؛ این بافت بسیار نازک، حساس و پر از پایانه‌های عصبی است. بتادین، به عنوان یک ماده شیمیایی، خاصیت تحریک‌کنندگی دارد و تماس آن با این مخاط حساس، بلافاصله منجر به سوزش شدید، التهاب و درد می‌شود.

این درد و سوزش اولیه، یک واکنش زنجیره‌ای منفی را در بدن به راه می‌اندازد. در پاسخ به درد، عضله اسفنکتر داخلی مقعد به صورت غیرارادی منقبض و سفت‌تر می‌شود. این اسپاسم و گرفتگی، خون‌رسانی به محل شقاق را کاهش می‌دهد. زخمی که برای ترمیم به جریان خون کافی نیاز دارد، حالا از آن محروم شده و روند بهبودی‌اش متوقف یا حتی معکوس می‌شود. بنابراین، عوارض احتمالی استفاده از بتادین در ناحیه مقعدی مستقیما مکانیسم اصلی درمان شقاق را هدف قرار داده و آن را مختل می‌کند.

مهم‌ترین عوارض و خطرات این کار عبارتند از:

1. سوزش و درد شدید: تحریک مستقیم پایانه‌های عصبی در زخم و مخاط حساس مقعد.
2. تشدید اسپاسم عضله: انقباض غیرارادی عضله اسفنکتر در واکنش به درد، که عامل اصلی عدم بهبودی شقاق است.
3. کاهش جریان خون: اسپاسم عضله مانع از رسیدن خون کافی برای ترمیم زخم می‌شود.
4. تاخیر در بهبودی: در نتیجه کاهش جریان خون و التهاب، روند ترمیم زخم کند یا متوقف می‌شود.
5. التهاب و درماتیت تماسی: ایجاد قرمزی و التهاب در پوست حساس اطراف مقعد.
6. از بین بردن فلور طبیعی: استفاده مکرر می‌تواند باکتری‌های مفید ناحیه را از بین برده و تعادل میکروبی را به هم بزند.
7. جذب سیستمیک ید: در استفاده طولانی‌مدت، احتمال جذب ید و تاثیر بر عملکرد تیروئید وجود دارد.

مقایسه بتادین با سایر روش‌های درمانی شقاق

برای درک اینکه چرا بتادین گزینه مناسبی برای درمان شقاق نیست، بهتر است آن را با روش‌های استاندارد و تایید شده پزشکی مقایسه کنیم. درمان‌های موثر برای شقاق بر دو اصل کلیدی استوارند:

1. رفع یبوست و نرم کردن مدفوع برای جلوگیری از آسیب مجدد
2. شل کردن عضله اسفنکتر داخلی مقعد برای افزایش جریان خون و فراهم کردن شرایط ترمیم زخم.

روش‌هایی مانند اصلاح رژیم غذایی، حمام آب گرم (سیتز بث)، پمادهای موضعی و در نهایت جراحی، همگی در راستای این دو هدف عمل می‌کنند. در این میان، بتادین هیچ‌کدام از این اهداف اصلی را دنبال نمی‌کند. این ماده نه مدفوع را نرم می‌کند و نه عضله را شل می‌کند. کارکرد آن صرفا ضدعفونی سطحی است که همانطور که دیدیم، در این مورد خاص با عوارض جانبی همراه است. مقایسه بتادین با سایر روش‌های درمانی شقاق به وضوح نشان می‌دهد که چرا تمرکز بر روش‌های اصولی، تنها راه رسیدن به بهبودی پایدار است. در جدول زیر، این تفاوت‌ها به شکل خلاصه نمایش داده شده است.

تجربه بیماران از درمان شقاق مقعدی با بتادین

فضای مجازی و انجمن‌های گفتگو پر از تجربیات شخصی افراد در مواجهه با بیماری‌های مختلف است. بسیاری از کاربران در جستجوی راهی برای تسکین درد ناشی از شقاق، تجربیات خود را با دیگران به اشتراک می‌گذارند. با بررسی این گفتگوها، می‌توان دریافت که ایده استفاده از بتادین برای شقاق معمولا از سر ناآگاهی یا استیصال برای یافتن یک راه‌حل فوری شکل می‌گیرد. کاربران با این فرض که «زخم نیاز به ضدعفونی دارد»، به سراغ بتادین می‌روند، اما گزارش‌های بعدی آن‌ها اغلب حاوی نکات هشداردهنده و مهمی است.

روایت غالب در این تجربیات، احساس سوزش شدید و غیرقابل تحمل بلافاصله پس از استفاده از بتادین است. بسیاری از کاربران ذکر کرده‌اند که نه تنها بهبودی حاصل نشده، بلکه درد آن‌ها پس از این اقدام تشدید شده است. تجربه بیماران از درمان شقاق مقعدی با بتادین در پلتفرم‌ها به یک الگوی مشخص می‌رسد: امتحان کردن یک روش غیرعلمی، تجربه درد و سوزش، عدم نتیجه‌گیری و در نهایت، مراجعه به پزشک و دریافت درمان‌های صحیح مانند پماد و لگن آب گرم که منجر به تسکین واقعی درد شده است. این تجربیات واقعی، مهر تاییدی بر توصیه‌های پزشکی مبنی بر عدم استفاده از این ماده برای درمان فیشر است.

خلاصه‌ای از تجربیات کاربران در استفاده از بتادین:

• گزارش سوزش شدید: بسیاری از کاربران به اتفاق آرا ذکر کرده‌اند که اولین و فوری‌ترین حس پس از استفاده از بتادین، سوزش مقعد شدید و افزایش درد بوده است.
• عدم تاثیر در بهبودی: تجربه مشترک این است که استفاده از بتادین، حتی برای چند روز، هیچ تاثیری در بسته شدن زخم یا کاهش درد هنگام اجابت مزاج نداشته است.
• تشدید درد پس از مصرف: برخی گزارش داده‌اند که درد آن‌ها در روزهای بعد از استفاده از بتادین بیشتر شده که احتمالا به دلیل اسپاسم واکنشی عضله بوده است.
• دریافت توصیه منفی از پزشک: تعدادی از کاربران پس از امتحان کردن این روش و مراجعه به پزشک، به شدت از این کار منع شده‌اند و پزشک دلایل علمی آن را توضیح داده است.
• پشیمانی و روی آوردن به روش‌های صحیح: نقطه مشترک بسیاری از این روایت‌ها، ابراز پشیمانی از خوددرمانی با بتادین و در نهایت رضایت از روش‌های اصولی مانند حمام آب گرم و پمادهای تجویز شده توسط پزشک است.