بیماری کرون چیست و چه علائم و عوارض دارد؟ درمان دارد؟

درمان بیماری کرون معمولا شامل دارو درمانی، تغییر سبک زندگی و در برخی موارد جراحی است. از آنجایی که کرون یک بیماری التهابی مزمن است، برخی از بیماران ممکن است در طولانی‌مدت با مشکلات نشیمنگاهی مانند فیستول و شقاق مقعدی مواجه شوند. خوشبختانه، در ایران کلینیک‌ های تخصصی متعددی برای درمان بواسیر و این مشکلات وجود دارند.

کلینیک تهرانی یکی از مراکز پیشرو در این زمینه است که با استفاده از لیزر درمانی پیشرفته، بدون درد و عوارض جراحی سنتی، بیماری‌های نشیمنگاهی مرتبط با کرون را درمان می‌کند. این روش مدرن می‌ تواند به بیماران کمک کند تا با کمترین میزان درد و دوران نقاهت کوتاه‌تر، بهبود یابند و کیفیت زندگی بهتری را تجربه کنند.

بیماری کرون چیست؟

بیماری کرون یکی از انواع بیماری‌ های التهابی روده است. این بیماری باعث التهاب دستگاه گوارش و یکی از عارضه های التهابی روده است. بیماری کرون همچنین یکی از انواع بیماری های مزمن دستگاه گوارش نیز محسوب می‌شود.

اغلب این بیماری روده‌ کوچک و کولون را درگیر می‌کند و منجر به درد شکم، اسهال شدید و خونی، خستگی، از دست دادن وزن و سوء تغذیه شود. التهاب ناشی از بیماری کرون نواحی مختلفی از دستگاه گوارش را درگیر می‌ کند این التهاب اغلب به لایه‌ های عمقی بافت روده گسترش می‌ یابد. سن ابتلا به این بیماری بین سن ۱۰ تا ۳۰ سال است. مجموعه بزرگ و معتبر Medline Plus در خصوص با اینکه بیماری کرون چیست اینگونه می گوید :

What is Crohn’s disease? Crohn’s disease is a chronic (long-lasting) disease that causes inflammation in your digestive tract. It can affect any part of your digestive tract, which runs from your mouth to your anus. But it usually affects your small intestine and the beginning of your large intestine.

بیماری کرون چیست؟ بیماری کرون یک بیماری مزمن (طولانی مدت) است که باعث التهاب در دستگاه گوارش شما می شود. این می تواند هر بخشی از دستگاه گوارش شما را که از دهان تا مقعد شما امتداد دارد، تحت تاثیر قرار دهد. اما معمولاً روده کوچک و ابتدای روده بزرگ را تحت تأثیر قرار می دهد.

بیماری کرون یکی از اختلالات مزمن و التهابی دستگاه گوارش است که می‌تواند هر بخشی از این سیستم را درگیر کند، اما معمولا روده کوچک و بزرگ را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری به‌عنوان یکی از انواع بیماری‌های التهابی روده (IBD) شناخته می‌شود و می‌تواند علائمی مانند درد شکم، اسهال مداوم، کاهش وزن و ضعف عمومی را به همراه داشته باشد.

علت دقیق بیماری کرون هنوز به‌طور کامل مشخص نیست، اما ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و واکنش‌های غیرطبیعی سیستم ایمنی بدن در ایجاد آن نقش دارند. نکته مهم این است که این بیماری می‌تواند کیفیت زندگی بیماران را تحت تأثیر قرار دهد و نیاز به مدیریت طولانی‌مدت دارد.

انواع بیماری کرون

بیماری کرون بر اساس محل درگیری به انواع مختلفی تقسیم می‌ شود. بیماری کرون بسته به محل درگیری دستگاه گوارش، به چند نوع مختلف تقسیم می‌شود که هرکدام علائم و شدت متفاوتی دارند. ایلئوکولیت (Ileocolitis) رایج‌ ترین نوع این بیماری است که هم روده کوچک (ایلئوم) و هم روده بزرگ (کولون) را درگیر کرده و معمولاً باعث اسهال، گرفتگی شکم و کاهش وزن می‌شود. ایلئیت (Ileitis) فقط بخش انتهایی روده کوچک را تحت تأثیر قرار می‌دهد و می‌تواند منجر به ایجاد فیستول و آبسه مقعدی شود.

• معدوی دئودنالی : این نوع کرون عمدتا معده و دئودنوم را درگیر می‌کند.
• ژوژنوایلئیت : این نوع در ژژنوم دیده می‌شود.
• ایلئیت : این نوع کرون در ایلئوم رخ می‌دهد.
• ایلئوکولیت : این نوع ایلئوم و کولون را درگیر می‌کند و شایع‌ترین نوع کرون است.
• کولیتی : این نوع کرون ، کولون را درگیر می‌کند.
• پری آنال : این شکل بیماری، پری آنال و اطراف مقعد را درگیر می‌کند.

کولیت کرون (Crohn’s Colitis) تنها کولون (روده بزرگ) را درگیر می‌کند و اغلب با اسهال خونی، زخم‌های گوارشی و مشکلات پوستی همراه است. ژژونایلئیت (Jejunoileitis) نوع نادرتری است که قسمت فوقانی روده کوچک (ژژونوم) را هدف قرار داده و موجب درد شدید بعد از غذا خوردن و التهاب می‌شود. در نهایت، کرون معده و دوازدهه (Gastroduodenal Crohn’s Disease) قسمت فوقانی دستگاه گوارش، از جمله معده و دوازدهه را درگیر کرده و ممکن است باعث تهوع، استفراغ و کاهش اشتها شود. شناخت نوع بیماری کرون برای انتخاب بهترین روش درمانی و کنترل علائم بسیار مهم است.

علائم بیماری کرون

بیماری کرون یک بیماری التهابی مزمن دستگاه گوارش است که علائم آن بسته به شدت التهاب و محل درگیری متفاوت است. این علائم معمولاً به‌صورت دوره‌ای ظاهر شده و ممکن است در برخی مواقع تشدید یا کاهش یابند. علائم کرون را می‌توان به دو دسته علائم گوارشی و علائم خارج از دستگاه گوارش تقسیم کرد.

علائم گوارشی بیماری کرون

اصلی‌ترین علائم این بیماری مربوط به دستگاه گوارش هستند که عبارت‌اند از:

• درد و گرفتگی شکم: این درد معمولاً در ناحیه پایینی شکم احساس می‌شود و می‌تواند خفیف یا شدید باشد.
• اسهال مزمن: یکی از شایع‌ترین علائم کرون، اسهال طولانی‌مدت است که ممکن است همراه با خون یا مخاط باشد.
• کاهش وزن غیرعادی: جذب ناقص مواد مغذی به دلیل التهاب روده می‌تواند منجر به کاهش وزن ناگهانی شود.
• ضعف و خستگی مفرط: سوءجذب مواد مغذی و کمبود ویتامین‌ها می‌تواند باعث احساس ضعف و بی‌حالی مداوم شود.

علائم خارج از دستگاه گوارش

بیماری کرون فقط به دستگاه گوارش محدود نمی‌شود و ممکن است علائم آن در سایر قسمت‌های بدن نیز ظاهر شود:

• مشکلات پوستی: برخی بیماران دچار زخم‌های پوستی، قرمزی یا التهاب در نواحی مختلف بدن می‌شوند.
• التهاب مفاصل (آرتریت): بسیاری از مبتلایان به کرون از درد و تورم مفاصل، به‌خصوص در زانو، آرنج و مچ دست رنج می‌برند.
• مشکلات چشمی: التهاب عنبیه (یووئیت) و قرمزی یا تاری دید می‌تواند از عوارض کرون باشد.
• کم‌خونی: خونریزی مزمن از روده‌ها ممکن است باعث کم‌خونی و کاهش سطح انرژی فرد شود.

جدول علائم بیماری کرون

تشخیص به‌موقع و مدیریت این علائم می‌تواند به کاهش عوارض بیماری و بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند.

زخم های روده

زخم ها نواحی آسیب‌دیده روده هستند که ممکن است خونریزی کنند.

در صورت خونریزی، ممکن است بیمار متوجه خون در مدفوع شود.

سایر علائم این عارضه :

• آرتروز
• اشتها کم
• زخم دهان
• کاهش وزن
• التهاب چشم
• التهاب کبد یا مجاری صفراوی
• تاخیر در رشد یا رشد جنسی در کودکان

عوارض بیماری کرون

بیماری کرون در صورت عدم کنترل و درمان مناسب می‌تواند به عوارض جدی و گاهی خطرناک منجر شود. این عوارض ممکن است هم در دستگاه گوارش و هم در سایر بخش‌های بدن ظاهر شوند. عوارض کرون را می‌توان به دو دسته عوارض گوارشی و عوارض خارج از دستگاه گوارش تقسیم کرد.

عوارض گوارشی بیماری کرون

1. تنگی روده (استنوزیس): التهاب مزمن می‌تواند باعث ایجاد بافت اسکار و تنگی در روده شود که ممکن است عبور غذا را دشوار کرده و نیاز به جراحی داشته باشد.
2. فیستول (Fistula): کانال‌های غیرطبیعی بین روده و اندام‌های دیگر بدن که در اثر التهاب شدید ایجاد می‌شوند. این عارضه می‌تواند باعث عفونت‌های جدی و دردناک شود.
3. آبسه (Abscess): تجمع عفونت و چرک در روده که معمولاً با درد شدید، تب و تورم همراه است و نیاز به تخلیه و درمان آنتی‌بیوتیکی دارد.
4. خونریزی شدید: زخم‌های ناشی از التهاب می‌توانند باعث خونریزی داخلی شوند که در برخی موارد منجر به کم‌خونی شدید خواهد شد.
5. افزایش خطر سرطان روده بزرگ: افراد مبتلا به کرون، به‌ویژه آن‌هایی که کولون درگیر است، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان روده بزرگ هستند.

عوارض خارج از دستگاه گوارش

1. مشکلات مفصلی: التهاب مفاصل (آرتریت) یکی از شایع‌ترین عوارض خارج از روده در بیماران کرون است که می‌تواند موجب درد و سفتی مفاصل شود.
2. بیماری‌های پوستی: برخی بیماران دچار زخم‌های پوستی، قرمزی و التهاباتی مانند پیودرما گانگرنوزوم و اریتم ندوزوم می‌شوند.
3. عوارض چشمی: التهاب عنبیه (یووئیت)، قرمزی چشم، درد و حساسیت به نور می‌تواند در برخی بیماران دیده شود.
4. مشکلات کبدی و صفراوی: کرون می‌تواند باعث التهاب کبد (هپاتیت) و بیماری‌های صفراوی مانند کلانژیت اسکلروزان اولیه شود.
5. پوکی استخوان: جذب ضعیف کلسیم و ویتامین D می‌تواند به کاهش تراکم استخوان و افزایش خطر شکستگی منجر شود.

جدول عوارض بیماری کرون

بیماری کرون یک اختلال پیچیده و چندبعدی است که می‌تواند سلامت عمومی فرد را به‌طور جدی تحت تأثیر قرار دهد. کنترل به‌موقع علائم و پیشگیری از عوارض با کمک پزشک متخصص و رعایت یک سبک زندگی سالم، نقش مهمی در کاهش خطرات این بیماری دارد.

آیا بیماری کرون خطرناک است؟

بیماری کرون یک بیماری التهابی مزمن در دستگاه گوارش است که می‌تواند با علائم خفیف تا شدید بروز کند. در بسیاری از موارد، این بیماری باعث درد شکم، اسهال مزمن، کاهش وزن و ضعف عمومی می‌شود. اگرچه کرون یک بیماری کشنده محسوب نمی‌شود، اما در صورت عدم کنترل، می‌تواند منجر به عوارض جدی مانند تنگی روده، فیستول، خونریزی داخلی و حتی افزایش خطر سرطان روده شود. همچنین، این بیماری ممکن است علاوه بر دستگاه گوارش، روی مفاصل، پوست، چشم‌ها و کبد نیز تأثیر بگذارد و کیفیت زندگی فرد را کاهش دهد.

از آنجا که بیماری کرون درمانی قطعی ندارد، کنترل آن از طریق تغییر سبک زندگی، رژیم غذایی مناسب و مصرف داروهای تجویز‌شده توسط پزشک ضروری است. برخی موارد شدید ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند. با این حال، تشخیص زودهنگام و رعایت توصیه‌های پزشکی می‌تواند به کاهش علائم و پیشگیری از عوارض خطرناک کمک کند و بیماران را قادر سازد که زندگی سالم‌تر و کم‌دردسرتری داشته باشند.

علت ابتلا به بیماری کرون

بیماری کرون یک بیماری التهابی مزمن در دستگاه گوارش است که علت دقیق آن هنوز به‌طور کامل مشخص نشده است. اما تحقیقات نشان می‌دهند که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، سیستم ایمنی بدن و عوامل محیطی در بروز این بیماری نقش دارند. در ادامه، مهم‌ترین علل احتمالی بیماری کرون بررسی می‌شود.

1. عوامل ژنتیکی

تحقیقات نشان داده‌اند که بیماری کرون در میان افرادی که سابقه خانوادگی این بیماری را دارند، شیوع بیشتری دارد. برخی جهش‌های ژنتیکی، به‌ویژه در ژن NOD2/CARD15، می‌توانند خطر ابتلا به کرون را افزایش دهند. اگر یکی از اعضای نزدیک خانواده (والدین یا خواهر و برادر) به این بیماری مبتلا باشد، احتمال ابتلا در سایر افراد خانواده بیشتر خواهد بود.

2. اختلال در سیستم ایمنی بدن

یکی از دلایل اصلی التهاب مزمن در بیماران کرون، واکنش غیرطبیعی سیستم ایمنی بدن است. در این بیماری، سیستم ایمنی به‌جای حمله به میکروب‌های بیماری‌زا، به سلول‌های سالم دستگاه گوارش حمله کرده و باعث التهاب مزمن می‌شود. این واکنش بیش‌ازحد ممکن است ناشی از نقص در تنظیم پاسخ ایمنی بدن باشد.

3. عوامل محیطی و سبک زندگی

عوامل محیطی متعددی می‌توانند احتمال ابتلا به کرون را افزایش دهند، از جمله:

• رژیم غذایی نامناسب: مصرف زیاد غذاهای فرآوری‌شده، چربی‌های اشباع و مواد نگهدارنده ممکن است در تشدید التهاب نقش داشته باشد.
• استعمال دخانیات: تحقیقات نشان می‌دهند که افراد سیگاری در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به کرون هستند و سیگار می‌تواند شدت بیماری را افزایش دهد.
• آلودگی‌های محیطی و استرس: قرار گرفتن در معرض سموم، آلودگی‌های شیمیایی و استرس‌های مزمن می‌تواند خطر التهاب روده را افزایش دهد.
• مصرف برخی داروها: مصرف طولانی‌مدت داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن ممکن است باعث تحریک روده و افزایش احتمال بروز کرون شود.

درمان بیماری کرون

درمان این بیماری ممکن است شامل دارو، جراحی، مکمل‌های غذایی و درمان کرون با طب سنتی باشد. بهتر است بدانید هنوز هیچ درمان قطعی پیدا نشده است. به‌ طور کلی، بیماری کرون یک بیماری چندعاملی است که در اثر تعامل عوامل ژنتیکی، سیستم ایمنی و شرایط محیطی ایجاد می‌شود. شناخت این عوامل و اتخاذ یک سبک زندگی سالم می‌تواند به پیشگیری و مدیریت بهتر این بیماری کمک کند.

درمان بیماری کرون با دارو

• داروهای ضدالتهاب
• کورتیزون یا استروئیدها
• آنتی بیوتیک
• بیولوژیک‌ ها و داروهای بیولوژیک

داروهای ضدالتهاب

درمان با مزالامین یا سولفاسالازین برای کمک به کنترل التهاب

آنتی بیوتیک

دارو هایی مثل آمپی سیلین، سولفونامید، سفالوسپورین، تتراسایکلین یا مترونیدازول

بیولوژیک‌ ها

بیولوژیک‌ ها انواع جدید دارو ها هستند که از ارگانیسم زنده تولید می‌شوند و پروتئین‌هایی را هدف قرار می‌دهند که منجر به التهاب می‌شوند.

دارو های بیولوژیک‌

• متوترکسات
• ایموران (آزاتیوپرین)
• آدالیموماب (هومیرا)
• اینفلیکسیماب (رمیکاد)
• مرکاپتوپورین (پورینتول)
• سرتولیزوماب پگول (سیمزیا)

درمان بیماری کرون با عمل جراحی

زمانی که دارو ها دیگر قادر به کنترل نشانه های بیماری نباشند ممکن است به فکر جراحی بیوفتید. در این عمل جراحی قسمتی از روده جدا می‌شود اما این راه قطعی نیست.

ممکن است بیماری به ناحیه کنار محل برداشتن قسمت آسیب‌ دیده بازگردد. ممکن است برای ترمیم یا اصلاح سوراخ‌ های روده ، انسداد یا خونریزی نیاز به جراحی داشته باشید. با روش جراحی می‌توان عوارض آن را درمان کرد.

عمل جراحی یکی از روش‌های درمانی برای بیماری کرون است، اما معمولا زمانی انجام می‌شود که داروها و روش‌های غیرجراحی مؤثر نباشند. جراحی نمی‌تواند بیماری کرون را به‌طور کامل درمان کند، اما می‌تواند عوارض ناشی از آن، مانند تنگی روده، فیستول مقعدی، آبسه و خونریزی شدید را برطرف کرده و کیفیت زندگی بیمار را بهبود ببخشد.

انواع جراحی‌ های بیماری کرون

بسته به محل و شدت بیماری، انواع مختلفی از جراحی‌ها برای کرون انجام می‌شود:

1. رزکسیون روده (Resection Surgery): در این روش، بخش آسیب‌دیده روده برداشته شده و قسمت‌های سالم به یکدیگر متصل می‌شوند. این روش برای بیمارانی که دچار تنگی یا انسداد روده هستند، کاربرد دارد.
2. استروکتوپلاستی (Strictureplasty): در مواردی که تنگی روده وجود دارد اما نیاز به برداشتن آن نیست، این روش باعث باز شدن مسیر روده بدون کاهش طول آن می‌شود.
3. کولوستومی یا ایلئوستومی: در شرایطی که بخش بزرگی از روده برداشته شود، ممکن است نیاز به ایجاد یک مسیر خروجی جدید از شکم برای دفع مواد زائد باشد.
4. درناژ آبسه و فیستول: در صورت ایجاد آبسه یا فیستول، جراحی برای تخلیه عفونت و جلوگیری از عوارض بیشتر انجام می‌شود.

جراحی می‌تواند علائم بیماری را کاهش دهد و مشکلات حاد را برطرف کند، اما در بیشتر بیماران، بیماری کرون پس از مدتی مجدداً عود می‌کند. بنابراین، پس از جراحی باید مراقبت‌های پزشکی، رژیم غذایی مناسب و مصرف داروهای کنترل‌کننده ادامه یابد تا از بازگشت علائم جلوگیری شود.

سوالات متداول FAQs

1. آیا بیماری کرون درمان قطعی دارد؟
   خیر، بیماری کرون یک بیماری مزمن است و در حال حاضر درمان قطعی ندارد. اما با مصرف داروها، تغییر سبک زندگی و در برخی موارد جراحی، می‌توان علائم آن را کنترل و کیفیت زندگی بیمار را بهبود بخشید.
2. بیماری کرون باعث سرطان روده می‌شود؟
   افراد مبتلا به کرون، به‌ویژه کسانی که روده بزرگشان درگیر است، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان روده قرار دارند. اما این خطر با پیگیری‌های منظم پزشکی و انجام کولونوسکوپی کاهش می‌یابد.
3. آیا رژیم غذایی می‌تواند به بهبود بیماری کرون کمک کند؟
   بله، اگرچه رژیم غذایی نمی‌تواند کرون را درمان کند، اما مصرف غذاهای کم‌چرب، پرهیز از غذاهای فرآوری‌شده و انتخاب مواد غذایی ملایم و مغذی می‌تواند علائم بیماری را کاهش داده و از بروز التهابات شدید جلوگیری کند.
4. آیا استرس بیماری کرون را تشدید می‌کند؟
   بله، استرس و اضطراب می‌توانند باعث تشدید علائم کرون شوند. مدیریت استرس از طریق ورزش، مدیتیشن و تکنیک‌های آرام‌سازی می‌تواند به کنترل بهتر بیماری کمک کند.