زگیل مقعدی نوعی زگیل است که اطراف دستگاه تناسلی و ناحیه ی مقعدی می زند. زگیل در ابتدا به شکل یک توده کوچک ایجاد می شود و سپس به همه ناحیه مقعد انتشار می یابد. این زگیل معمولا درد زیادی نداشته و بسیاری از بیماران از وجود آن بی خبرند. برخی از علائم این بیماری شامل ناراحتی، خارش، ترشح، خونریزی، احساس توده یا غده در ناحیه می باشد. ما در این مقاله به بررسی این سوال که زگیل مقعدی چیست می پردازیم.
زگیل مقعدی از طریق ویروس پاپیلوما منتقل می شود. این ویروس یک نوع بیماری مقاربتی می باشد و برای انتقالش به رابطه ی مقعدی نیازی نیست. برخی دیگر از دلایل ایجاد زگیل مقعدی عبارتست از:
معمولا زگیل های مقعدی با مشاهده مستقیم و معاینه تشخیص داده می شوند. البته گاهی پزشکان برای مطمئن شدن، نمونه کوچکی از ضایعه را می گیرند و آن را به آزمایشگاه می فرستند. مواقعی که لازم است از ضایعه نمونه برداری انجام بشود عبارتست از:
چنانچه وجود زگیل تناسلی تأیید بشود، بایستی شرکای جنسی بیمار نیز برای معاینه ویزیت بشوند. همچنین شرکای جنسی شش ماه پیش بیمار نیز باید از موضوع خبردار بشوند و برای ویزیت شدن به نزد پزشک بیایند.
بیماری زگیل تناسلی هم مثل سایر بیماری های جنسی فرد را با مشکلات روحی مثل اضطراب و افسردگی مواجه می کند. خصوصا زمانی که فرد برای اولین بار به این بیماری دچار می شود.
زگیل مقعدی در ابتدا به صورت یک تاول ساده یا زخم است. اما با گذشت زمان، عفونت آن گسترش پیدا کرده و به صورت توده ای در می آید. این تاول ها در ابتدا هیچ نشانه ای ندارند. تنها اطراف مقعد، یکسری زائده های گوشتی و برجستگی های آویزان دیده می شود. این زائده ها به رنگ قهوه ای، سیاه و رنگ پوست می باشد. پزشک معالج با انجام یک معاینه ی ساده می تواند به وجود بیماری پی ببرد.
زگیل مقعدی باید به صورت کامل برداشته بشود. چرا که ممکن است این زگیل ها بزرگ بشوند و تعدادشان هم افزایش پیدا کند. در صورت درمان نشدن این زگیل ها، احتمال ابتلا به سرطان مقعدی افزایش می یابد.
برای درمان نمودن زگیل مقعدی روش های متعددی موجود دارد. این روش ها با توجه به میزان گسترش، محل بروز و همچنین اندازه ی آن متفاوت می باشد. برای درمان نمودن زگیل های کوچک می توان از یکسری داروهای موضعی استفاده نمود. سوزاندن هم روش دیگری است که برای درمان این زگیل ها استفاده می شود. بهترین روش برای درمان زگیل های بزرگ نیز عمل جراحی است. منجمد کردن و لیزر نیز روش های دیگری هستند که برای درمان زگیل های بزرگ استفاده می شود.
بیشتر این داروها برای درمان زگیل های کوچک استفاده می شود. داروهایی مثل پدوفیلوکس، پدوفیلین، ایمی کیمود از جمله این داروها هستند که شما می توانید از آن ها برای درمان زگیل مقعدی استفاده نمایید. این داروها که بیشتر به شکل محلول موضعی و کرم هستند، استفاده از آن ها آسان است ولی ممکن است فرد بعد از استفاده دچار سوزش بشود.
برخی دیگر از عوارض این دارو عبارتست از:
فریز کردن یکی از روشهای غیر جراحی برای درمان زگیل مقعدی می باشد. پزشکان این کار را با استفاده از مایع نیتروژن انجام می دهند. آن ها با این کار زگیل ها را فریز می کنند و مانع از رشد خوشه ای آن ها می شوند. بعد از مدتی، زگیل با تمام ساختار خوشه ای خود می افتد و پوست بهبود می یابد.
چنانچه زگیل های مقعدی بزرگ باشند، آن ها را نمی توان با استفاده از محلول های موضعی درمان نمود. در این مواقع پزشک از روش های جراحی استفاده می کند.
عمل جراحی با استفاده از بی حسی های موضعی انجام می شود. شیوه های مختلف جراحی برای درمان زگیل مقعدی عبارتست از: